میدونم دارم زیادی غر میزنم ولی نمیدونم چرا باید هی اینو به آدما یاداوری کرد که حد خودشونو از همه لحاظ بدونن..البته بماند که یاداوری به خیلیا کاملا بی تاثیره و اصن به پشمشونم نمیگیرن
این چندروز اصن حس خوبی نداشتم..از همه بدتر اینکه فهمیدم چون به آدما نرم و آروم برخورد میکنم به خودشون اجازه میدن هر غلطی کنن و منم که اصن مهم نیستم. حتی دوستای خیلی صمیمیم یه حد و حدودی بین خودشون دارن..اینکه برگردن تو صورتت بگن چون تو کاریم نداری اینکارو کردم خیلی درد داره خیلی سخته..اونم برا منی که نمیتونم تو رو کسی وایسم
میگن خب حرفتو بهش بزن چیزی که اذیتت میکنه رو بهش بگو..شاید برا شما راحت باشه ولی من نمیتونم همشم بخاطر بچگیم و اتفاقای گذشتست که واقعا دارم تلاش میکنم که خودمو بهتر کنم و تا الانم خیلی بهتر از قبلم ولی طول میکشه تا انقد جرعت پیدا کنم که تو رو یکی وایسم..نمیخوام تقصیرو گردن کسی یا چیزی بندازم ولی آدما باید انقدری شعور داشته باشن که وقتی میبینن یکی کنار میاد و آروم رفتار میکنه پررو نشن.
تا الان کنار اومدم و هیچی نگفتم و از این به بعدم قرار نیست چیزی بگم... فقط کنکلشون میکنم و دیگه هیچ ارتباطی باهاشون نخواهم داشت..هم دیگه حوصلشونو ندارم و هم باید بفهمن قرار نیست هرجور که دلشون میخواد منو خورد کنن
پ ن: لطفا از گفتن هرگونه ″منظورت منم؟″ (تو پستای دیگه یا کلا جاهای دیگه) اکیدا بپرهیزید..واقعا کسی خوشش نمیاد هی به این و اون بگه نه تو نبودی یا آره تو بودی..بجاش یه نگاه به خودتون بندازید میفهمید منظورم شمایید یا نه.
- Acha Kim
- چهارشنبه ۲۰ ارديبهشت ۰۲
